Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

ΟΙ 10 ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΛΙΠΟΥΣ, ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΜΥΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ


 
 Υπάρχουν δέκα μεταβλητές που επηρεάζουν την ικανότητά μας να κτίζουμε μύες, να καίμε λίπος, να αυξάνουμε τη δύναμή μας και την απόδοσή μας στον αθλητισμό. Εξετάζοντας τις μεταβλητές αυτές θα κατανοήσουμε καλύτερα πως η άσκηση και η διατροφή μπορεί να επηρεάσει τον καθένα από εμάς.

1. Ο βασικός μεταβολικός ρυθμός.
     Ο βασικός μεταβολικός ρυθμός (BMI) είναι το ποσό της ενέργειας (ο αριθμός των θερμίδων) που χρησιμοποιούμε σε κατάσταση ηρεμίας, για να διατηρήσουμε τις κανονικές λειτουργίες του σώματος (αναπνοή, κυκλοφορικό, πέψη κλπ.). Οι γενετικά προικισμένοι άνθρωποι είναι σαν κάποιο αυτοκίνητο που καίει αρκετό καύσιμο ακόμη και στο ρελαντί.

2. Ο αριθμός των λιποκυττάρων.
     Γεννιόμαστε με καθορισμένο αριθμό λιποκυττάρων. Μερικοί γεννιούνται με περισσότερα από άλλους. Είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με αυτούς που γεννιούνται με λιγότερα. Ο αριθμός των λιποκυττάρων μας μπορεί να αυξηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας αλλά όχι να μειωθεί. Εκτός αν κάνουμε λιποαναρρόφηση, η οποία έχει κάποιους πιθανούς κινδύνους. Ευτυχώς αλλάζει το μέγεθος των λιποκυττάρων. Έτσι κάποιος με μεγάλο αριθμό μπορεί να τα συρρικνώσει και να δείχνει δραματικά πιο αδύνατος ή γραμμωμένος.

3. Το μήκος των άκρων.
     Κάποιοι γεννιούνται με μακρυά πόδια και χέρια ενώ άλλοι με κοντά. Το μήκος των άκρων μας μπορεί να επηρεάσει τη συμμετρία του σώματος μας, τη δύναμη αλλά και την ικανότητα να κερδίζουμε μυική μάζα. Τα μακρυά άκρα κάνουν μακρύ μοχλό, που δημιουργεί "μηχανικό μειονέκτημα" στην εκτέλεση ορισμένων ασκήσεων. Ενώ υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνται με φανταστική μόχλευση. Είναι οι δυνατοί από τη φύση τους!

4. Το πάχος των οστών.
     Υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλα, μεσαία ή μικρότερα οστά. Κάποιοι χρησιμοποιούν το ότι έχουν φαρδύ σκελετό ως δικαιολογία που είναι υπέρβαροι. Ο σκελετός επηρεάζει το σχήμα του σώματός μας αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με την ικανότητα να χάνουμε λίπος.

5. Η θέση των μυών.
     Η τοποθέτηση των μυών στα οστά παίζει σημαντικό ρόλο. Μπορεί να δημιουργεί μηχανικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα. Έτσι συναντάμε φυσικά ισχυρότερους ανθρώπους απο κάποιους άλλους.

6. Ο αριθμός των μυικών ινών. 
     Όπως και με τα λιποκύτταρα, γεννιόμαστε επίσης με προκαθορισμένο αριθμό μυικών ινών. Η Υπερπλασία, η διαδικασία διάσπασης υφισταμένων μυικών ινών σε νέες, είναι πιθανό να υπάρχει αλλά δεν έχει  αποδειχθεί διεξοδικά στους ανθρώπους. Αν κάποιος έχει γεννηθεί με μεγαλύτερο αριθμό μυικών ινών, έχει μεγαλύτερες δυνατότητες ανάπτυξης των μυών του, από κάποιον που γεννήθηκε με μικρότερο.

7. Ο τύπος των μυικών ινών. 
     Εκτός από τον προκαθορισμένο αριθμό σε κάθε άτομο, υπάρχουν και διαφορετικοί τύποι μυικών ινών. Κάποιες ίνες είναι κατάλληλες για δραστηριότητες αντοχής (ερυθρές ή βραδείας συστολής), ενώ άλλες για αντοχή, δύναμη και εκρηκτικότητα (λευκές ή ταχείας συστολής). Οι διαφορές στην αναλογία καθορίζουν γιατί κάποιος είναι καλύτερος σε αθλήματα αντοχής και κάποιος άλλος σε αθλήματα δύναμης.

8. Οι δυνατότητες του πεπτικού συστήματος. 
     Μερικοί άνθρωποι έχουν πολύ αποδοτικό πεπτικό σύστημα, ικανό για μεγαλύτερη απορρόφηση και χρήση των θρεπτικών συστατικών.

9. Τροφικές αλλεργίες. 
     Κάποιοι γεννιούνται ή αποκτούν διατροφικές αλλεργίες. Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι ένα παράδειγμα. Ο οργανισμός δεν αφομοιώνει σωστά τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

10. Η απόκριση της ινσουλίνης και η ευαισθησία στους υδατάνθρακες. 
     Μερικοί είναι πιο ευαίσθητοι στους υδατάνθρακες από άλλους. Το επίπεδο της ευαισθησίας αυτής έχει άμεσο αντίκτυπο στην ικανότητα να χάσουμε λίπος και είναι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες στον προσδιορισμό της σωστής διατροφής. Άτομα ευαίσθητα στους υδατάνθρακες που δεν προσαρμόζουν συχνά τη διατροφή τους, έχουν δυσκολία στην απόκτηση καθαρής μυικής μάζας. Το σάκχαρο στο αίμα αυξάνεται ραγδαία με την κατανάλωση ακόμη και μικροποσότητας υδατανθράκων. Αυτό προκαλεί στη συνέχεια την απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ινσουλίνης. Η υψηλή συγκέντρωση ινσουλίνης στο αίμα είναι αντι-λυπολυτική και λιπογόνα. Αυτό σημαίνει ότι η αυξημένη ποσότητα ινσουλίνης σταματάει την απελευθέρωση λίπους από τα λιπώδη κύτταρα και περνάμε σε κατάσταση αποθήκευσης λίπους. Αυτό εξηγεί γιατί κάποιος μπορεί να τρώει ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες και διάφορους άλλους υδατάνθρακες και να χάνει λίπος, ενώ κάποιος άλλος με την ίδια δίαιτα θα κερδίζει.