Η ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΛΙΠΟΥΣ. Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΖΙΓΚ ΖΑΚ.

     Κάθε φορά που μειώνουμε τις θερμίδες κάτω από το όριο συντήρησης, το σώμα μας αναγνωρίζει το έλλειμμα αυτό και  γυρνάει το διακόπτη καύσης λίπους στην οικονομική λειτουργία. Όσο μεγαλύτερη είναι η πτώση και όσο μεγαλύτερο το διάστημα που διαρκεί, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πτώση του μεταβολισμού.

    Το σώμα μας είναι μια καταπληκτική μηχανή που προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε κατάσταση και μάχεται την οποιαδήποτε αλλαγή του επιβάλλουμε.

    Ευτυχώς υπάρχει η τεχνική για να ξεγελάσουμε το σώμα μας και σε μία διατροφή με στόχο την απώλεια λίπους, ο μεταβολισμός μας να διατηρηθεί σε  υψηλά επίπεδα. Ονομάζεται μέθοδος Ζιγκ Ζακ και είναι είναι χωρίς αμφιβολία η ισχυρότερη τεχνική καύσης λίπους που αναπτύχθηκε ποτέ!

     Για να χάσουμε λίπος πρέπει να δημιουργήσουμε θερμιδικό έλλειμμα. Αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι μεγάλο έλλειμμα για μεγάλη χρονική περίοδο. Ο τρόπος για να ξεγελάσουμε το σώμα μας έτσι ώστε να μην μπει στην λειτουργία πείνας, (οικονομική λειτουργία), είναι ο εξής : Πέφτουμε σε θερμιδικό έλλειμμα για τρεις μέρες και την τέταρτη - πριν το σώμα μας αρχίσει να μειώνει το μεταβολικό μας ρυθμό - επανερχόμαστε στα επίπεδα συντήρησης ή σε μικρό θερμιδικό πλεόνασμα για μια έως τρεις ημέρες. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία αυτή μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό ποσοστό λίπους.

    Για καλύτερα αποτελέσματα καλά είναι να δημιουργούμε θερμιδικό έλλειμμα για τρεις ημέρες και αύξηση των θερμίδων κάθε τέταρτη μέρα. Ο κύκλος αυτός θα μας βοηθήσει στην καύση λίπους χωρίς να μειώσει το μεταβολικό μας ρυθμό.

    Η μέθοδος Ζιγκ Ζακ λειτουργεί ως εξής : Χρησιμοποιούμε δύο διατροφικά πλάνα. Ένα υψηλών θερμίδων, που θα φτάνουν το όριο συντήρησής μας και ένα χαμηλών. Το έλλειμμα θα είναι 15- 20%. Δημιουργούμε έναν κύκλο τεσσάρων ημερών και επαναλαμβάνουμε.

    Οι θερμιδικές προσαρμογές  είναι αναγκαίες  ανάλογα με την εβδομαδιαία πρόοδό μας. Ο πειραματισμός επίσης είναι αναγκαίος μέχρι να βρούμε τις τιμές που λειτουργούν καλύτερα στο δικό μας σώμα και οργανισμό. Για παράδειγμα μεγαλύτερη πρόοδο μπορεί να δει κάποιος αυξάνοντας στο 25-30% το έλλειμμα για τις ημέρες χαμηλών θερμίδων και να αυξήσει 10% πάνω από τα επίπεδα συντήρησης τη μέρα αυξημένων θερμίδων.

    Η μέθοδος αυτή είναι επίσης αποτελεσματική για σπάσιμο πλατό, επιτάχυνση στην αργή απώλεια λίπους, συντηρεί την καθαρή μυική μάζα και προστατεύει την επιβράδυνση του μεταβολισμού!

  * Για τον υπολογισμό του ορίου συντήρησης μας υπάρχουν πολλοί τύποι. Αυτός του Harris Benedict είναι κατάλληλος αν δεν γνωρίζουμε το ποσοστό του σωματικού μας λίπους. 

ΘΕΡΜΙΔΕΣ. Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΙΔΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΛΙΠΟΥΣ.

Ο ορισμός της θερμίδας
    Ο τεχνικός ορισμός της διατροφικής θερμίδας είναι η ποσότητα θερμότητας που απαιτείται για την αύξηση ενός λίτρου νερού κατά ένα βαθμό Κελσίου. Εναλλακτικά η λέξη θερμίδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ποσότητα ενέργειας στις τροφές, που αποθηκεύεται στο σώμα μας σαν λίπος ή γλυκογόνο (αποθηκευμένοι υδατάνθρακες). Κατανοώντας τις θερμίδες και την ισορροπία λήψης και καύσης, μπορούμε εύκολα να χάσουμε λίπος και να διατηρήσουμε μια αναλογία  ιδανική για την υγεία και την εμφάνισή μας.

Ο νόμος του ενεργειακού ισοζυγίου
    Για να χάσουμε βάρος, θα πρέπει να καίμε περισσότερες θερμίδες απ΄ ότι καταναλώνουμε κάθε μέρα.
    Για να κερδίσουμε βάρος, θα πρέπει να καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες απ΄ ότι καίμε κάθε μέρα. 

Έτσι βγάζουμε δυο συμπεράσματα:
    1) Μεγάλες ποσότητες από οτιδήποτε θα αποθηκευτούν σαν λίπος - ακόμη και αν τρώμε υγιεινά και σωστά τρόφιμα.
    2) Μικρές ποσότητες από οτιδήποτε - ακόμη και πρόχειρου φαγητού (junk) - πιθανότατα δεν θα αποθηκευτούν  σαν λίπος, αν τρώμε λιγότερες θερμίδες απ' ότι καίμε.

Συμπέρασμα: Σημαντική είναι η ποσότητα των θερμίδων που λαμβάνουμε. Έστω κι αν ασκούμαστε συστηματικά και η διατροφή μας είναι σε πολύ καλό επίπεδο, η άγνοια των θερμίδων που λαμβάνουμε και οι  ημερήσιες θερμιδικές μας ανάγκες μπορούν να σαμποτάρουν τις προσπάθειές μας για ένα "στεγνό" και υγιή σώμα.      

ΟΙ 10 ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΛΙΠΟΥΣ, ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΜΥΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ

 
 Υπάρχουν δέκα μεταβλητές που επηρεάζουν την ικανότητά μας να κτίζουμε μύες, να καίμε λίπος, να αυξάνουμε τη δύναμή μας και την απόδοσή μας στον αθλητισμό. Εξετάζοντας τις μεταβλητές αυτές θα κατανοήσουμε καλύτερα πως η άσκηση και η διατροφή μπορεί να επηρεάσει τον καθένα από εμάς.

1. Ο βασικός μεταβολικός ρυθμός.
     Ο βασικός μεταβολικός ρυθμός (BMI) είναι το ποσό της ενέργειας (ο αριθμός των θερμίδων) που χρησιμοποιούμε σε κατάσταση ηρεμίας, για να διατηρήσουμε τις κανονικές λειτουργίες του σώματος (αναπνοή, κυκλοφορικό, πέψη κλπ.). Οι γενετικά προικισμένοι άνθρωποι είναι σαν κάποιο αυτοκίνητο που καίει αρκετό καύσιμο ακόμη και στο ρελαντί.

2. Ο αριθμός των λιποκυττάρων.
     Γεννιόμαστε με καθορισμένο αριθμό λιποκυττάρων. Μερικοί γεννιούνται με περισσότερα από άλλους. Είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με αυτούς που γεννιούνται με λιγότερα. Ο αριθμός των λιποκυττάρων μας μπορεί να αυξηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας αλλά όχι να μειωθεί. Εκτός αν κάνουμε λιποαναρρόφηση, η οποία έχει κάποιους πιθανούς κινδύνους. Ευτυχώς αλλάζει το μέγεθος των λιποκυττάρων. Έτσι κάποιος με μεγάλο αριθμό μπορεί να τα συρρικνώσει και να δείχνει δραματικά πιο αδύνατος ή γραμμωμένος.

3. Το μήκος των άκρων.
     Κάποιοι γεννιούνται με μακρυά πόδια και χέρια ενώ άλλοι με κοντά. Το μήκος των άκρων μας μπορεί να επηρεάσει τη συμμετρία του σώματος μας, τη δύναμη αλλά και την ικανότητα να κερδίζουμε μυική μάζα. Τα μακρυά άκρα κάνουν μακρύ μοχλό, που δημιουργεί "μηχανικό μειονέκτημα" στην εκτέλεση ορισμένων ασκήσεων. Ενώ υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνται με φανταστική μόχλευση. Είναι οι δυνατοί από τη φύση τους!

4. Το πάχος των οστών.
     Υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλα, μεσαία ή μικρότερα οστά. Κάποιοι χρησιμοποιούν το ότι έχουν φαρδύ σκελετό ως δικαιολογία που είναι υπέρβαροι. Ο σκελετός επηρεάζει το σχήμα του σώματός μας αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση με την ικανότητα να χάνουμε λίπος.

5. Η θέση των μυών.
     Η τοποθέτηση των μυών στα οστά παίζει σημαντικό ρόλο. Μπορεί να δημιουργεί μηχανικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα. Έτσι συναντάμε φυσικά ισχυρότερους ανθρώπους απο κάποιους άλλους.

6. Ο αριθμός των μυικών ινών. 
     Όπως και με τα λιποκύτταρα, γεννιόμαστε επίσης με προκαθορισμένο αριθμό μυικών ινών. Η Υπερπλασία, η διαδικασία διάσπασης υφισταμένων μυικών ινών σε νέες, είναι πιθανό να υπάρχει αλλά δεν έχει  αποδειχθεί διεξοδικά στους ανθρώπους. Αν κάποιος έχει γεννηθεί με μεγαλύτερο αριθμό μυικών ινών, έχει μεγαλύτερες δυνατότητες ανάπτυξης των μυών του, από κάποιον που γεννήθηκε με μικρότερο.

7. Ο τύπος των μυικών ινών. 
     Εκτός από τον προκαθορισμένο αριθμό σε κάθε άτομο, υπάρχουν και διαφορετικοί τύποι μυικών ινών. Κάποιες ίνες είναι κατάλληλες για δραστηριότητες αντοχής (ερυθρές ή βραδείας συστολής), ενώ άλλες για αντοχή, δύναμη και εκρηκτικότητα (λευκές ή ταχείας συστολής). Οι διαφορές στην αναλογία καθορίζουν γιατί κάποιος είναι καλύτερος σε αθλήματα αντοχής και κάποιος άλλος σε αθλήματα δύναμης.

8. Οι δυνατότητες του πεπτικού συστήματος. 
     Μερικοί άνθρωποι έχουν πολύ αποδοτικό πεπτικό σύστημα, ικανό για μεγαλύτερη απορρόφηση και χρήση των θρεπτικών συστατικών.

9. Τροφικές αλλεργίες. 
     Κάποιοι γεννιούνται ή αποκτούν διατροφικές αλλεργίες. Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι ένα παράδειγμα. Ο οργανισμός δεν αφομοιώνει σωστά τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

10. Η απόκριση της ινσουλίνης και η ευαισθησία στους υδατάνθρακες. 
     Μερικοί είναι πιο ευαίσθητοι στους υδατάνθρακες από άλλους. Το επίπεδο της ευαισθησίας αυτής έχει άμεσο αντίκτυπο στην ικανότητα να χάσουμε λίπος και είναι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες στον προσδιορισμό της σωστής διατροφής. Άτομα ευαίσθητα στους υδατάνθρακες που δεν προσαρμόζουν συχνά τη διατροφή τους, έχουν δυσκολία στην απόκτηση καθαρής μυικής μάζας. Το σάκχαρο στο αίμα αυξάνεται ραγδαία με την κατανάλωση ακόμη και μικροποσότητας υδατανθράκων. Αυτό προκαλεί στη συνέχεια την απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ινσουλίνης. Η υψηλή συγκέντρωση ινσουλίνης στο αίμα είναι αντι-λυπολυτική και λιπογόνα. Αυτό σημαίνει ότι η αυξημένη ποσότητα ινσουλίνης σταματάει την απελευθέρωση λίπους από τα λιπώδη κύτταρα και περνάμε σε κατάσταση αποθήκευσης λίπους. Αυτό εξηγεί γιατί κάποιος μπορεί να τρώει ψωμί, ζυμαρικά, πατάτες και διάφορους άλλους υδατάνθρακες και να χάνει λίπος, ενώ κάποιος άλλος με την ίδια δίαιτα θα κερδίζει.